Teatr im. W.Siemaszkowej w Rzeszowie świętuje 80-lecie istnienia.

Jubileuszowy spektakl „Gdzie jest mój mąż?” w reżyserii Pawła Aignera to komedia oparta na „Słomkowym kapeluszu” Eugeniusza Labiche’a, w przekładzie Juliana Tuwima.

- Chcieliśmy, aby jubileusz był pełen radości, dlatego wybraliśmy klasyczną farsę, która pozwoli widzom cieszyć się tym wyjątkowym wieczorem - wyjaśnia dyrektor teatru, Jan Nowara.

To symboliczne nawiązanie do wieloletniej tradycji rzeszowskiego teatru, który od początku łączył wielką literaturę z repertuarem rozrywkowym, wprowadzając mieszkańców miasta w świat kultury wysokiej.

W historii rzeszowskiej sceny swoje pierwsze kroki stawiali m.in. Kazimierz Dejmek i Adam Hanuszkiewicz, późniejsze ikony polskiego teatru. Ich współpraca z „Siemaszką” rozpoczęła się tuż po wojnie, w latach 1944–1945. Obaj reżyserzy zostali w późniejszych latach dyrektorami Teatru Narodowego w Warszawie. Nie sposób również pominąć Zdzisława Kozienia, wybitnego aktora, który przez cztery dekady związany był z rzeszowskim teatrem.

Rzeszowski teatr rozpoczął działalność w 1944 roku, jeszcze w trakcie II wojny światowej, jako Teatr Narodowy. Pierwsze przedstawienie – fragmenty „Wesela” Wyspiańskiego – odbyło się 25 listopada 1944 roku w reżyserii Władysława Konarskiego. Początkowo teatr działał w budynku dzisiejszego Wojewódzkiego Domu Kultury, by w 1945 roku przenieść się do siedziby dawnego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

W międzywojniu Rzeszów miał już swoją tradycję teatralną, rozwijaną przez amatorski zespół „Reduta”. To dzięki niemu budowano kulturę teatralną miasta i uczono publiczność obcowania z wysoką sztuką.

Wanda Siemaszkowa, znakomita aktorka i reżyserka, w latach 1945–1947 pełniła funkcję dyrektora teatru. W ciągu zaledwie dwóch sezonów przygotowała 19 premier i zagrała swoje ostatnie role. Praprawnuk Siemaszkowej, Maciej Madler, wspominał jej niezwykłą osobowość:
„Była energiczną i apodyktyczną kobietą, której pasje – aktorstwo i rządzenie – definiowały jej życie. Mimo rozstania z mężem, zawsze pozostawała dla niego wsparciem”.

W 1947 roku, dekadę przed nadaniem teatrowi jej imienia, Wanda Siemaszkowa zmarła, pozostawiając po sobie dziedzictwo inspirujące kolejne pokolenia.

Z okazji 80-lecia wydano album „Teatr Rzeszów 1944–2024”, opracowany przez Jakuba Pacześniaka. Publikacja liczy blisko 300 stron i zawiera teksty oraz zdjęcia dokumentujące historię teatru.

Na horyzoncie „Siemaszki” pojawia się także nowy projekt – budowa Nowej Sceny. Planowany obiekt, przylegający do obecnej siedziby, ma pomieścić blisko 200 widzów oraz zapewnić zaplecze dla artystów i techników. Nowa przestrzeń będzie także domem dla Szajna Galerii, oddając hołd wybitnemu scenografowi i artyście związanym z Rzeszowem.

Od 1961 roku teatr organizuje Rzeszowskie Spotkania Teatralne – jeden z najstarszych festiwali teatralnych w Polsce. Ponadto angażuje się w pracę z młodzieżą, realizując projekty edukacyjne i spektakle z młodymi twórcami. Te działania są dowodem na to, że teatr nieustannie się rozwija, łącząc tradycję z nowoczesnością.

- Oddychamy dwoma płucami – z jednej strony arcydziełami klasyki, z drugiej – odważnymi poszukiwaniami artystycznymi - podkreśla dyrektor Nowara.

Jubileusz teatru to nie tylko okazja do podsumowania dotychczasowych osiągnięć, ale także zapowiedź nowych wyzwań i projektów, które mają na celu dalsze wzmacnianie pozycji rzeszowskiej sceny dramatycznej w Polsce.