Kończyłby 66 lat. Był jednym z najpopularniejszych dziennikarzy muzycznych

26 listopada 1958 roku urodził się Tomasz Beksiński; dziennikarz, tłumacz, autor tekstów, prezenter radiowy i muzyczny autorytet.

W dzieciństwie przejawiał talent do rysowania, próbował też malować. Czytał wiele książek oraz sam pisał opowiadania i powieści kryminalne. Był zafascynowany horrorami i filmami grozy. Po zakupie przez ojca magnetofonu zainteresował się bliżej muzyką. Początkowo słuchał muzyki poważnej, a potem skoncentrował się na rocku. Wraz z ojcem prenumerowali sprowadzany z zagranicy, brytyjski periodyk „New Musical Express”, z którego dowiadywali się o nowościach muzycznych. Jako uczeń zainteresował się także fotografią.

Od 1979 prowadził dyskoteki, m.in. w Rzeszowie, Sanoku oraz innych miastach, organizując m.in. „Super-Video Disco”. Od 1981 pracował w radiu, debiutując w Polskim Radiu w 1982, gdzie prowadził liczne audycje muzyczne, w tym autorskie („Na rockową nutę”, „Romantycy muzyki rockowej”). Był związany z Programem I, II, III Polskiego Radia oraz RMF FM. Specjalizował się w muzyce rockowej, szczególnie progresywnej, pisząc felietony dla „Magazynu Muzycznego”, „Tylko Rock” i „Machiny”. W 1998 czasowo odszedł z radia, lecz kontynuował współpracę z prasą. Do Trójki powrócił jeszcze w sierpniu 1998.

Był jednym z najpopularniejszych i darzonych największym autorytetem dziennikarzy muzycznych i radiowców w Polsce. Wpłynął na gust muzyczny tysięcy fanów rocka w Polsce.

Karierę tłumacza języka angielskiego rozpoczął w 1983 od wyświetlania filmów w wersji anglojęzycznej w klubach studenckich, tworząc do nich polskie listy dialogowe i dogrywając ścieżki lektorskie. Oburzony jakością tłumaczeń filmów wideo, nawiązał współpracę z ITI Home Video, a później z Telewizją Polską. Przetłumaczył filmy z serii James Bond, Monty Pythona (w tym oficjalnie cały serial), oraz klasyki kina, m.in. Milczenie owiec, Pulp Fiction czy Czas apokalipsy. Tłumaczył także teksty piosenek dla zespołów takich jak The Cure, Genesis czy Depeche Mode. Był związany z polskimi zespołami, pomagając im w tłumaczeniach i tworzeniu anglojęzycznych tekstów, zawsze nieodpłatnie. Za swoje tłumaczenia Monty Pythona otrzymał nagrodę Instytutu Kultury Brytyjskiej.

Tomasz Beksiński przeżył w 1988 katastrofę lotniczą, po której unikał podróży samolotami. Był przeciwnikiem fanatyzmu religijnego, przemocy, nałogów oraz komputerów. W 1994 zyskał popularność dzięki artykułowi w „Gazecie Wyborczej” i stał się członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Wampirów, traktując to z humorem. W życiu osobistym zmagał się z samotnością i nieudanymi relacjami, od młodości cierpiąc na depresję i przejawiając skłonności samobójcze, które zakończyły się skuteczną próbą w grudniu 1999.

Tomasz pozostawił testament, przekazując swoje kolekcje muzyczne, filmy i dzieła ojca różnym instytucjom i bliskim. Pogrzeb miał charakter świecki, przy oprawie jego ulubionej muzyki. Zmarł 25 grudnia 1999, a jego prochy pochowano w rodzinnej mogile w Sanoku. Sześć lat później jego ojciec, Zdzisław Beksiński, został zamordowany w Warszawie.

Tomasz Beksiński stał się bohaterem licznych upamiętnień i dzieł artystycznych. W 1999 roku powstał dokument Dziennik zapowiedzianej śmierci, ukończony po jego śmierci, który zdobył nagrodę na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu”. W 2009 roku w Sanoku zorganizowano festiwal „Love Never Dies”, a także wydano album upamiętniający Beksińskiego, zawierający książkę, fotografie, wiersze oraz film dokumentalny Dr. Jimmy.

Jego postać inspirowała liczne publikacje i produkcje, m.in. książki: Beksińscy. Portret podwójny (2014) oraz Tomek Beksiński. Portret prawdziwy (2016). Wydano także płytę Tomasz Beksiński – In Memoriam (2015), zawierającą utwory prezentowane w jego audycjach.

Film Ostatnia rodzina (2016), opowiadający historię rodziny Beksińskich, zdobył wiele nagród, ale był krytykowany za sposób przedstawienia Tomasza. Powstały również spektakle teatralne, w tym sztuka Warto żyć?! (2016), oraz dokument Beksińscy. Album wideofoniczny (2017), zmontowany z archiwalnych nagrań.

Festiwal Rocka Progresywnego od 2014 nosi jego imię, a jego wpływ na kulturę i muzykę pozostaje żywy dzięki licznym inicjatywom upamiętniającym jego dorobek.

Obecnie obchodziłby 66 urodziny.

Źródło: Akademickie Radio Centrum